Zdarza się, że dostrzegając różne niepokojące sygnały w zachowaniu dziecka, składamy to na karb trudnego okresu dorastania, czasowej niedyspozycji, trudności charakteru odziedziczonego po bliższych lub dalszych krewnych. Znajdując coraz to nowe wytłumaczenia dla danego stanu rzeczy, uspokajamy się i czekamy na rozwój wypadków.
Kiedy już coraz wyraźniej widzimy, że coś się dzieje nie tak, bywa że powodowani lękiem i poczuciami winy tracimy głowę i gubimy się w tym, co możemy zrobić. Być może zatem lepiej o TYM nie rozmawiać, żeby nie wywoływać przysłowiowego wilka z lasu? – niekiedy myślimy. Nic bardziej mylnego! To właśnie otwarta i szczera rozmowa jest kluczem do zrozumienia tego, co się dzieje z naszym dzieckiem.
Jak rozmawiać z nastolatkiem o tym, co nas niepokoi?
To, co nie pomaga w rozmowie z nastolatkiem:
- wygłaszanie kazań i robienie wykładów
- używanie szantażu w formie gdybyś kochał mamę/tatę, to byś….
- groźby (wypowiadanie gróźb, których nie jest się w stanie spełnić, sprawia że nie jesteśmy traktowani poważnie)
- narzucanie gotowych rozwiązań
- zwalnianie z wykonywania codziennych obowiązków
- ponoszenie konsekwencji za nastolatka (np. spłacanie jego długów)
- oczekiwanie natychmiastowej zmiany i podporządkowania się
To, co pomaga w radzeniu sobie z nastolatkiem wykazującym niepokojące zachowania związane z patologicznym hazardem i innymi uzależnieniami behawioralnymi:
- mówienie o tym, co się czuje w związku z niepokojącymi zachowaniami nastolatka
- stawianie granic i konsekwentne ich egzekwowanie
- uprzedzanie o tym, jakie zostaną podjęte kroki w przypadku pojawienia się trudności w utrzymaniu kontroli nad swoim zachowaniem
- podejmowanie interwencji (np. umówienie się na wizytę w poradni)
Rodzicu, zanim przeprowadzisz rozmowę z dzieckiem, przygotuj się do tego!
Wskazówki dla Rodzica:
Przed rozmową z dzieckiem spróbuj wczuć się w jego sytuację i postaraj się zrozumieć to, co się z nim dzieje i jaką funkcję w jego życiu pełnią zachowania ryzykowne, jak np. hazard .
Ważne, abyś pamiętał, że sięganie po zachowania ryzykowne może się wiązać z realizowaniem różnych potrzeb psychologicznych, np. potrzebą obniżenia napięcia, chęcią zdobycia akceptacji. Zachowania ryzykowne sygnalizują, że jakieś ważne potrzeby dziecka zostały niezaspokojone i/lub z czymś sobie nie radzi.
Rozmawiaj w sytuacji, w której Ty i dziecko będziecie mogli czuć się komfortowo – zadbaj o odpowiednie miejsce i czas, nie rób tego w pośpiechu.
Zacznij od opisania spostrzeganego przez siebie sytuacji (np. Widzę, że ostatnio coraz więcej czasu spędzasz przed komputerem i spóźniasz się do szkoły. Widzę, że coraz częściej pożyczasz ode mnie pieniądze i śledzisz na stronach internetowych wyniki zakładów.)
Daj dziecku przestrzeń do rozmawiania o jego problemach, uczuciach, zachowaniu i jego znaczeniu (np. Zastanawiam się, co się dzieje?). Pamiętaj! Potępienie, dezaprobata, reakcje karzące wzmacniają napięcie i frustrację dziecka , zniechęcając je do dalszego kontaktu. Jeżeli dziecku będzie trudno mówić, możesz odwołać się do doświadczeń innych osób (np. Czasami ludzie tak mają, że jak się źle czują, coś im nie wychodzi, to idą grać w nadziei, że to im poprawi humor i poczują się lepiej. Może masz podobnie? ).
Zaznaczaj dziecku, że jesteś gotowy do rozmawiania z nim o jego sprawach, nawet jeżeli ono w danym momencie nie chce.
Mów o swoich odczuciach, które wywołują niepokojące zachowania dziecka (np. Bardzo się martwię, kiedy widzę, że coraz częściej grasz. Nie podoba mi się to, że mimo naszej umowy, dalej grasz).
Powiedz o swoich oczekiwaniach (np. Chciałabym, żebyś ograniczył spędzanie czasu przed komputerem do 2 godzin dziennie) .
Wspólnie ustalcie zasady współpracy (W związku z tym, że ja bardzo niepokoję się o to, że tak dużo czasu spędzasz przed komputerem, chciałabym ustalić zasady korzystania z komputera. Jakie masz propozycje?).
Uprzedź kiedy, jakie i w jakich warunkach podejmiesz interwencję (np. Jeżeli ta sytuacja dalej tak będzie trwać, to w ciągu tygodnia umówię nas na wizytę w poradni.)
Wyjaśnij dziecku, jakie ryzyko i konsekwencje wiążą się z zachowaniami ryzykownymi , w tym z uzależnieniem od hazardu czy komputera w tak młodym wieku.
W trakcie rozmowy szukaj z dzieckiem przyczyn jego zachowania oraz alternatywnych sposobów radzenia sobie.
GDZIE SZUKAĆ POMOCY?
Poradnia on-line na stronie internetowej: www.uzaleznieniabehawioralne.pl
Telefon Zaufania dla dzieci i młodzieży Fundacji Dzieci Niczyje 116-111. Telefon czynny jest codziennie w godz. 12.00- 20.00. Linii telefonicznej towarzyszy również strona internetowa www.116111.pl, która umożliwia zadawanie pytań on-line przez całą dobę.
Opracowanie: Karolina Van Laere
Źródło:http://www.uzaleznieniabehawioralne.pl/poradnik-rodzica/jak-rozmawiac-z-dzieckiem/
